جستاری سبک‎شناسانه به سوره مبارکه «مرسلات»

قرآن کریم، کتاب هدایت بخش آسمانی، زیبایی ها و لطایف بسیاری را در خود گنجانده است تا آنجا که می توان گفت به دلیل داشتن ویژگی های بی بدیل، یک کتاب فوق بشری و فرا زمانی است. این کتاب، آکنده از ظرافت های ادبی و جنبه های زبانی و سبکی است. جستار حاضر نیز، از رهگذر سبک شناسی با سطوح مختلف فکری، زبانی و ادبی و با روش توصیفی- تحلیلی، به واکاوی و تحلیل سبک سوره ی مبارکه ی مرسلات که یکی از سور مکی به شمار می رود پرداخته است. از مهم ترین یافته های پژوهش پیش روی، می توان به نوع فواصل و تکرارها در سطح آوایی، نوع جمله ها و فعل ها با توجه به محور هم نشینی در سطح نحوی و آرایه هایی نظیر «تناسب»، «تشبیه»، «تضاد» و «فلش فوروارد» در سطح ادبی اشاره نمود. به بیانی دیگر، تناسب میان الفاظ و معانی، مفاهیم و بافت های بیانی و تعبیری در این سوره حاکی از آن است که سبک حاکم بر آن در سطوح مختلف، با روح کلی قرآن یعنی دعوت به تدبّر و هدایت از درون هماهنگ است و در نهایت نشانه ای از اعجاز بیانی (تعبیری) این سوره می باشد.